zgubiłam się
w melancholijnej dziwocie
ot takie nieposłuszeństwo
mózgu

deszcz już nie pada
przyjaciół nie ma
podązamy odzdzielnie z psychoanalitykiem
na głowach

miłość wgryza się w głowy
to najważniejsze
tak po prostu bo nic nie może być
lepsze

takie gówno
i ludzie nieopodal
dążący do zawiści
nieinteresowności

bursztynem jesteśmy
w tej zwykłości
i odłamkiem
a powinno byc
zupełnie inaczej

zmieniajmy się
tońmy w rozkoszach ciepła
i braterskiej czułości


w końcu
podrzędność
daje najwięcej
a ból to tylko namiastka
przy tym braku


________________

przyjaciel nie powinien
mógłby nalegać i narzekać
wchodzić na głowę
ale przede wszystkim być
lecz to bywa zbyt trudne


dla was.

Nawigacja: Strona główna | Regulamin | FAQ | Propaganda | Linki | Kontakt | Szkółka wiersza | Forum dyskusyjne | Wiersze z dzisiejszego dnia | Wiersze od ostatniej wizyty | Najnowsze komentarze

• Ciągle mało
• X4
• Poezja
• Nie ma
• wiersz
• 21 tętno.
• Co słyszysz

• * * * (Mam już swoją wizję)
• posprzątaj ten wiersz / pisany do rąk własnych
• Life is true
• Spotkanie po latach...
• Cisza
• Biletów już nie ma
• Do Eda o przyjaźni